Litla peysan er tilbúin og Dagur tekur sig aldeilis vel út í henni. Peysan er prjónuð fyrir ca 12 mánaða en ef við brettum upp ermar má vel byrja að nota  hana strax. Ég fór í Litlu prjónabúðina og fékk tölurnar þar. Þær koma ótrúlega vel út og gera peysuna svo þjóðlega eins og hún sagði eigandinn í búðinni – ótrúleg smekkkona þar á ferð! 🙂

Snið/mynstur: snið upp úr sjálfri mér en notaðist við þetta mynstur – sendið mér línu ef þið viljið vita hvaða umferðir ég tók út
Stærð: ca 12 mánaða
Garn: einfaldur plötulopi frá Ístex
Prjónar: 5,5 mm
Tölur: Litla prjónabúðin

Þegar Dagur var nýfæddur lá mér svo mikið á að prjóna á hann litla vagnpeysu úr einföldum plötulopa að ég áttaði mig ekki á því hvað hann myndi stækka fljótt. Peysan var strax of lítil og passar bara á dúkkur 🙂

Ég er núna búin að prjóna aðra en á eftir að ganga frá endum, þvo hana og setja tölur og hnappagatalista. Davíð Freyr (10) varð alveg sjúkur í að fá svona peysu líka svo það verður líklega næsta verkefni, stækka peysuna í hans stærð

Vá hvað tíminn flýgur áfram á haustin!

Við létum skíra Dag Frey litla 15. september, skólinn og allar tómstundirnar (þær eru sko ekki fáar) að komast í rútínu og svo er alltaf eitthvað að gerast um helgar, alls kyns íþróttamót, bæði hjá fullorðna fólkinu og krökkunum, bústaðaferðir ofl.

Í síðustu færslu talaði ég um að setja inn mynd af Degi litla í nýju fötunum. Ég tók myndirnar sama dag en hef ekki bloggað neitt síðan.

Hér er hann í allt of stórum en dásamlegum fötum. Peysan er enn of stór en buxurnar sleppa. Ég þarf reyndar að setja teygju í mittisstroffið á buxunum því þær eru of víðar en annars er nóg að bretta upp á skálmarnar. Buxurnar eru mjúkar og hlýjar en ekki þannig að hann svitni í þeim. Peysan er hér með tvöföldu uppábroti en axlirnar leka niður handleggina, held ég bíði í 2-3 mánuði með að nota hana á hann. Eitthvað segir mér að þessi föt eigi eftir að stækka með honum 🙂

Kjóllinn hennar Örnu er loksins tilbúinn.

Hann var frumsýndur á rauða dreglinum (í Reykjafold) um páskana og verður þessi líka fíni “sautjándajúníkjóll”!!

Arna er alsæl með hann og er farin að nota hann á leikskólanum (tekur því ekki að hafa svona kjóla of mikið spari, barnið vex jú, en brókin ekki :))

Eina sem ég gæti sett út á hann er að hálsmálið er helst til of lítið og þröngt, Arna þarf að trooooooðððða honum yfir höfuðið á sér… ég held að hún sé ekki með óvenju stórt höfuð! Ætli ég geri ekki bara smá klipp aftan á og setji litla tölu til að stækka málið?!

Í fyrra (síðsumars) var ég stödd í Storkinum að kaupa eitthvað smálegt garn… þá henti mig, það sem stundum gerist, að ég fór að fletta blöðum og bókum. Nýjasta Debbie Bliss (spring/summer 2012) blaðið lá á borði og ég fór að blaða í gegnum það. Sá ég þá þennan líka sæta rauða “sailor” prjónakjól á litlar dúllur. Og, eins og hefur gerst áður, rankaði ég allt í einu við mér út í bíl með poka í hendi… alveg steinhissa kíkti ég í pokann og þá var bara eins og einhver hefði keypt handa mér blaðið OG garnið í kjólinn… það átti bara eftir að setja kjólinn saman!!!

Eftir að hafa prjónað talsvert úr íslensku ullinni (sem ég b.t.w. elska!) og flest prjónað í hring, langaði mig að prófa að prjóna svona “alvöru” flík úr fínlegra garni. Uppskriftin er auðvitað ekkert nema skammstafanir og það getur verið auðvelt að hræðast svoleiðis og henda þessu frá sér. Svo er svo skrítið að það er eins og útlenskir prjónarar hafi aldrei heyrt um að prjóna í hring! Alltaf prjónað fram og til baka, bakstykki og framstykki prjónuð sér og svo saumuð saman á eftir… jæja, ég var ákveðin í að komast yfir hræðsluna og hófst handa. Ég byrjaði á bakstykkinu, fram (sl) og til baka (br), fram (sl) og til baka (br), fram (sl) og til baka (br)… milljón umferðir. Vá hvað það er leiðinlegt að prjóna brugðið til baka, eins og það er gaman að spítta í og prjóna slétt að framan! Bakstykkið gekk annars bara vel, ekkert mál að forma ermar og auðveldara að skilja uppskriftina en maður hefði haldið í byrjun.

Nú kemur snilldin! Ég tók næstum klárað bakstykkið með mér norður á Löngumýri og þar sá Fríða Ágústsdóttir mig vera að prjóna… hún laumaði fingrunum í prjónana og sýndi mér miklu skemmtilegri leið (finnst mér) til að prjóna brugðið til baka… og mér finnst sú aðferð líka gefa miklu fallegra prjón. Maður snýr ekki stykkinu til að prjóna brugðið heldur prjónar maður til baka frá vinstri til hægri. Og þetta er ekkert flókið heldur (einfaldara en “okkar brugðning”). Þegar ég kom heim fann ég þessar leiðbeiningar á Youtube ef þið viljið kynna ykkur þetta.

Fríða sagði mér að hún hefði lært þessa aðferð þegar hún fór eitt sinn á námskeið í myndprjón. Stundum er eins og maður eigi að hitta ákveðna einstaklinga, engar tilviljanir. Það vill svo til að framstykkið á kjólnum er með myndprjóni í lokin!! Ég ákvað því að prjóna framstykkið allt svona. Það verður að vísu aðeins fastar prjónað en garnið er svo fínlegt að ég held ég muni alveg getað teygt pínu á því til að það passi við bakstykkið.

Myndprjón opnaði fyrir mér alveg nýja vídd. Allt öðruvísi en þegar við prjónum lopapeysumynstur því bandið aftan á fer ekki yfir mynstrið heldur þarf maður að vera með marga spotta hangandi í “myndinni”. Þetta var þó nokkur áskorun en eftir mörg Youtube myndbönd og fjárfestingu í rafrænni myndprjónsbók (myndprjón = intarsia knitting) gekk þetta að lokum og var bara nokkuð skemmtilegt… seinlegt, en skemmtilegt 🙂 – ég fann líka þessa snilldar ábendingu á netinu; að vefja garni upp á þvottaklemmur, kemur sér líka vel í útsaum, þ.e. vefja útsaumgarninu upp á þvottaklemmur.

Nú á ég bara eftir að sauma bak- og framstykkin saman og máta kjólinn á Örnu mína. Það er orðið ansi langt síðan ég byrjaði á kjólnum. Mér sýnist hann passa á hana, hann gæti þó verið  heldur stuttur… ég redda því þá bara með blúndu neðst eða hekla eitthvað sætt neðan á hann… fullkominn 17. júní kjóll!

Ég set inn myndir af henni þegar hún verður komin í hann 🙂